Gratis reisvoorstel aanvragen

Berlijn – Yes, we're open 24hours

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Berlijn (Duitsland)
Periode: augustus 2010
Vervoer: Vliegtuig - Ryanair
Accommodatie: Hotel Tulip Inn
Organisatie: HotelSpecials.nl

Foto van deze vakantie

Om maar meteen de toon te zetten: ik ga terug, en wel zo snel mogelijk! “Kultur kann man nicht kaufen”. Bepakt en bezakt met 8, 10 en 12 kilo bagage (de 8 en 10 kilo zijn van mij) op vliegveld Düsseldorf – Weeze gearriveerd om 17.00 uur, horen mijn goede vriend- en reiscompagnon en ik al meteen de soundtrack van een goede film en cd, genaamd Berlin Calling. De stemming zit er meteen goed in en we beginnen vol goede moed aan onze wereldreis richting Berlijn. Om kwart over 7 in de avond zitten we dan eindelijk in de lucht, en alvorens ik rustig en wel van mijn muziekje kan genieten zetten we de landing alweer in. Om tien over 8 landen we op Berlijn Schönfeld, vanwaaruit we de trein nemen richting Berlijn Alexanderplatz, waar ons hotel zich zal bevinden. Nadat we verscheidene malen aangesproken zijn om treintickets over te kopen van in onze ogen 'zwervers' (lees: mannen met afgezakte broeken en vervolgens een bierflesje in de afgezakte achterzak gestoken) en wat belemmeringen met de treinticket automaat, hebben we dan eindelijk zelf ons eigen kaartje weten te bemachtigen. Voor 2,60 euro hebben we een kaartje waarmee we 2 uur lang kunnen reizen door heel Berlijn en omgeving.

Aangekomen op Alexanderplatz om 21.00 uur kunnen we ons hotel niet meteen vinden, maar de Fernsehturm torent al direct tegenover ons uit en is het eerste echte aanknopingspunt in Berlijn. In de tussentijd (+/-10 minuten) zijn we al drie keer aangesproken door vriendelijke Berlijners met bier in hun hand die ons willen helpen de weg te zoeken. Wij schuwe Hollandse toeristen weten op dit moment echter nog niet hoe we op al deze vriendelijkheid moeten reageren, en bedanken de vriendelijke Berlijners hartelijk voor hun hulp. Inmiddels kunnen we wel concluderen dat al deze mensen die met bier over straat lopen geen zwervers zijn, maar dat het in Berlijn is toegestaan om alcohol te nuttigen in het openbaar.

Zo goed en zo kwaad (lichte stress van mijn kant) als dat gaat uiteindelijk toch zelfstandig de locatie van ons hotel gevonden. Wat gepuzzel met 2 metro plattegronden, 2,5 stadskaarten en 2 vriendelijke Berlijners later, arriveren we om 22.00 uur bij het hotel waar ons een zeer aangename verrassing te wachten staat: een superdeluxe hotel wat we voor 23,50 (INCL. ontbijt!) met een aanbieding hadden geboekt – met tegenover een goedkoop pizzatentje waar je voor 2,80 euro pizza kunt eten én een Chinese toko die tot laat open is! Onze kamer blijkt een erg luxe kamer te zijn met twee bedden, een heerlijke douche en een bad, goede kledingkast, flatscreen én op de hoogste verdieping van het hotel met uitzicht op de binnenplaats van een luxe 'winkelcentrum' waarin ons hotel gevestigd zit.

Na een vluchtige poging om onszelf op te frissen en te nestelen in ons stekkie voor de komende dagen besluiten we naar Alexanderplatz te reizen om daar de boel te exploreren. Bij het metro station komt Vriendelijke Berlijner nummer 6 ons een kaartje geven wat hij zojuist had gevonden. Met ons gebrekkige 5 Havo Duits van +/- 4 jaar geleden begrepen we dat het waarschijnlijk nog geldig was, maar helemaal duidelijk was ons de bedoeling nog niet. Op dat moment arriveert er een groepje Duitse jongeren (met bier) aan wie we hulp kunnen vragen, maar zodra we net beginnen aan onze slechte Duitse zinsconstructie blijkt dat de Duitse jongeren geen Duitse jongeren zijn, maar vertrouwde Amsterdammers. Al snel komen we erachter dat zij de weg al aardig weten, en laten we ons leiden naar één van de meest bijzondere plekken van Berlijn: Tacheles. Een gebouw wat lijkt op een gigantisch kraakpand, volledig beschilderd met graffiti, zonder nog één plek 'gewone' muur over. Na wat onderzoek naar dit desbetreffende pand schijnt het voorheen een groot warenhuis geweest te zijn wat zwaar beschadigd raakte in de tweede wereldoorlog. Sinds de jaren negentig ontwikkelde het zogeheten Kunsthaus Tacheles zich tot een cultureel centrum.

We weten niet wat ons overkomt en beklimmen de trappen van het gebouw met verbazing als enige overgebleven emotie. Op de eerste verdieping zien we echter dat het niet zomaar een gebouw is; er zijn allerlei kunstenaars die er hun werk exposeren en verkopen. Met ons bier in onze handen wat we even daarvoor beneden hadden gekocht, bekijken we om één uur 's nachts de werken van de exposerende kunstenaars op verschillende verdiepingen. Op een andere etage zit ook een bioscoop, en weer een andere verdieping heeft een bar op een balkon. Op de begane grond en in de achtertuin/binnenplaats zijn ook een aantal bars te vinden. Na een tijdje het gebouw verkend te hebben, verschansen we ons gezellig met z'n allen in de achtertuin waar we onze eerste Berlijnse Beck's nuttigen. Heel wat Beck's biertjes, verhalen en zwoele salsa moves in één van de bars op de begane grond later, gaan mijn goede vriend en ik weer lopend en metro-end op weg naar ons luxe hotel om daar van onze welverdiende nachtrust te genieten.

Vrijdag 20 augustus – “Berlin has it all”

De volgende ochtend zijn we redelijk goed uitgeslapen en gaan om precies 10.00 uur ontbijten bij ons hotel buffet, en ook dit is ver boven onze verwachtingen. Na het ontbijt maken we ons klaar om de stad een beetje te gaan verkennen. Het is schitterend weer, dus lopend begeven we ons naar de Brandenburger Tor, de Eiffeltoren van Berlijn, maar komen er later achter waarschijnlijk simpelweg voorbij gelopen te zijn en pakken toch maar de metro. Buiten zien we dat er allemaal chique partytenten, tafels en stoelen recht voor de Brandenburger Tor geplaatst zijn, en dat we er niet eens onderdoor kunnen lopen. Wel is er een Starbucks (waar niet?) op de hoek, en gewapend met onze benodigde cafeïne-stoot lopen we richting de Unter der Linden, de oudste en een hoofdstraat van Berlijn. Er staan daar zo ontzettend veel mooie, oude gebouwen! We hebben de hele straat uitbundig bekeken, inclusief de Humboldt Universiteit, de Staatsoper en de Neue wache. Vervolgens lopen we een hoek om, de Gendarmenmarkt en lopen zo bijna tegen het volgende mooie gebouw aan, de Französischer Dom, en daaropvolgend tegen de Deutscher Dom en het Concertgebouw.

Uiteindelijk besluiten we maar weer verder te lopen en gaan op zoek naar drinken, wat zojuist opgegaan is. Al lopende belanden we weer bij een geweldig imposant gebouw, namelijk de Berliner Dom. Juist op het moment dat ik denk te gaan bezwijken van de dorst en hitte, staat daar een promotieteam gratis cola uit te delen; naast de Dom zelf. Na even uitgerust en bijgetankt te hebben gaan we maar weer op weg, en komen uit bij nog meer mooie gebouwen en tuinen. Vanuit deze plek zoeken we uiteindelijk een metrostation op vanwaar we richting de East Side Gallery bij Ostbahnhof een stuk Berlijnse Muur gaan bekijken waarop de schilderingen van 118 verschillende kunstenaars te zien zijn. Ook dit is zeer indrukwekkend, vooral de teksten in combinatie met de schilderingen zijn zeer bijzonder.

Deze vermoeiende en dorstige tocht door Berlijn gemaakt te hebben gaan we richting het hotel om een goedkope pizza van tegenover uit te proberen. Na het eten eindelijk weer opgefrist en wel weer terug naar Berlin Ostbahnhof om op zoek te gaan naar de twee clubs die we sowieso willen bezoeken hier: de Watergate en de Berghain. De Berghain hadden we nagenoeg snel gevonden, maar die bewaren we voor de zaterdagavond. Om die reden gaan we door naar de Watergate, een hippe tent met uitzicht over de Spree. Ook dit viel geenszins tegen; de club ligt aan de Spree, met een plateau als een soort steiger op de Spree waar je lekker buiten kunt zitten met een vers gemaakte cocktail. Op zowel de onder- en bovenverdieping klinkt heerlijke techno, en als de zaal boven open gaat is het daar erg hip aangekleed; het is er helemaal donker met alleen in het midden een balk verlicht door middel van led verlichting. Hoewel we erg moe zijn van de hele dag rondsjouwen in deze geweldige stad, houden we het toch nog even goed vol alvorens we weer naar ons hotel vertoeven.

Zaterdag 21 augustus – “Be young, be fucked, be Berlin”

De volgende dag besluiten we wat andere plaatsen in Berlijn te bezoeken, zoals onder andere de Fernsehturm en het Sony Center. Het is weer een schitterende dag met een temperatuur van ruim 25 graden en een lekker zonnetje. Als eerste bezoeken we de Fernsehturm, de 368 meter hoge toren en daarmee de hoogste toren van de stad. Vanaf het 208 meter hoog gelegen platform in de bol heb je zo'n 40 km uitzicht over 360 graden Berlijn. Er is een systeem waarmee je nauwelijks hoeft te wachten, maar wordt opgeroepen om op een bepaald tijdstip te komen wanneer jouw nummer aan de beurt is. Als we ons kaartje gekocht hebben, hebben we een uur om nog even iets anders te doen. In die tussentijd bezoeken we het grote winkelcentrum Alexa, nog op geen 5 minuten afstand van de Fernsehturm. Hier slaan we wat “typisch” Berlijnse kleding in (lees: H&M) en bekijken op de terugweg ook even nog het Rathaus, wat vrijwel naast de Fernsehturm staat. Precies op tijd arriveren we bij de Turm, en we kunnen vrijwel meteen met de lift naar boven, zonder een moment in de rij te hebben gestaan. De lift gaat zo'n 6 meter per seconde naar boven, dus binnen no time hebben we het gaafste uitzicht over de stad. We herkennen vrijwel alle punten waar we doorheen zijn gelopen en waar we nog naartoe willen met behulp van de handige wegwijzers in de bol.

Wanneer we rond 14.00 uur de trap van het metrostation uitlopen bij Potsdamer Platz om het Sonycenter te bezoeken, horen we door de dikke betonnen muren het geluid van iets wat lijkt op een harde bass. Mijn reisgenoot en ik kijken elkaar wantrouwend en vol verwachting aan en weten wat we beiden denken: alweer techno?! Op het moment dat we het metrostation uitlopen, zien we overal om ons heen allerlei verschillende mensen in groepen lopen met grote flessen drank en grote wagens volgeladen met boxen, versieringen en spandoeken met teksten als “Be Young, Be Fucked, Be Berlin”. We lopen dansend en filmend een eind mee, en aan de eerste agent die ik tegenkom vraag ik wat er gaande is. Mij wordt verteld dat er een demonstratie met betrekking tot de Loveparade gaande is, de zogeheten Fuckparade. Wat de precieze bedoeling achter de Fuckparade van 2010 geweest is, is mij na research nog niet helemaal duidelijk. In het verleden is de Fuckparade namelijk vaker gehouden, o.a. ter demonstratie omdat niet alle muziekstijlen toegestaan werden op de Loveparade, zoals bijvoorbeeld Terror.

Mijn goede vriend en ik kijken elkaar aan en zonder verder een woord te zeggen hervatten we waar we mee bezig waren en lopen al dansend en lachend met de stoet mee. Waar we in het begin bij Potsdamer Platz met zo'n paar 100 man de tocht zijn begonnen, lopen we een paar kilometer verder met een enkele duizend techno- terror – en drum 'n bass liefhebbers en demonstranten van alle soorten, maten en leeftijden door de beroemde straat Unter der Linden. In deze straat hebben we, net als de dag ervoor, uitzicht op alle indrukwekkend mooie en oude gebouwen die deze straat te bieden heeft, hoewel deze keer vanuit een heel ander oogpunt en ietwat ander gezelschap. De dag ervoor liepen we ook op het trottoir langs de redelijk drukke straat, wat nu duidelijk niet het geval was. Alle straten waar de mensenmenigte doorheen zou komen, zijn netjes afgezet door de politie waardoor er overal om ons heen gigantische files ontstaan en bussen ernstige vertragingen oplopen door omleidingen of zelfs stoppen met rijden. En wij maar dansen! Een paar uur en te weinig drinken later besluiten we de eerste de beste Lidl langs de weg te bezoeken om ons aan onze eerste levensbehoefte te voorzien. Helaas waren wij niet de enigen die op dat ingenieuze plan waren gekomen, maar zo'n paar honderd mede-Fuckparaders met ons. Resultaat: één grote chaos. Wanneer we deze chaos met onze twee flesjes drinken eindelijk ontvlucht zijn, zoeken we zo snel mogelijk de stoet weer op die inmiddels een paar 100 meter verderop is. We treffen de stoet weer uitgebreider aan dan dat we hem verlaten hadden een half uur geleden, een man dansend op een verkeersbord op een stoplicht en de langste file die we tot dusver dankzij deze stoet zijn tegengekomen.

Het is inmiddels al 19.30 uur en gezien onze techno-plannen voor de avond besluiten we - hoe jammer ook- af te haken bij Ostbahnhof om de metro te nemen richting het hotel om daar een leuk eettentje te zoeken. We belanden bij de schitterend aangeklede Thai bij ons hotel in het winkelcentrum, waar we weer even helemaal Zen worden. Na het zeer smakelijke eten trekken we ons terug naar de hotelkamer om ons voor te bereiden op een pittig techno avondje in de Berghain/Panoramabar Bpitch night; geopend vanaf 00.00 uur tot 14.00 de volgende middag. Om en nabij 00.00 uur arriveren we redelijk fris en fruitig bij het imposante gebouw waarin de club zich bevindt. We hadden begrepen dat er vaak lange wachtrijen en redelijk strenge controles en kleding/gedragsvoorschriften zijn om binnen te komen. Enigszins zenuwachtig begeven we ons richting de ingang, waar tot onze grote verbazing nog niemand staat, behalve 3 kleerkasten en een ander opvallend figuur die niet te omschrijven valt. Opvallend Figuur zegt ons door te lopen, en binnen aangekomen worden onze fototoestellen meteen ingenomen. We waren al gewend dat er in veel clubs niet gefotografeerd en gefilmd mocht worden, maar dat ie nu werd afgenomen was ons compleet nieuw. Enigszins ongerust toch maar gedaan wat ons gezegd wordt, alvorens we de befaamde club gaan discoveren. De entree alleen al is zeer markant; het gebouw is een oud fabriekspand, en we belanden direct in een hoge ruimte met abstracte kunst op de muren. Het pand bestaat uit één grote ruimte, en techno van hoog niveau klinkt al op de begane grond, terwijl de vele trappen elkaar opvolgen om pas de 'zaal' te bereiken. De Panoramabar bevindt zich nog één trap verder, en ziet er erg stijlvol en modern uit, met veel kunst en licht, terwijl de rest van het pand er redelijk donker en minimalistisch uitziet. Ook hier klinken de verfijnde klanken van goede techno erg goed, en volgens mijn goede vriend en tevens DJ is de club in het bezit van de beste boxen. Welke termen en specificaties met betrekking tot de boxen hierop volgen, is mij helaas echter volledig ontgaan. Inmiddels is er meer publiek gearriveerd, en langzaamaan komt het op gang. De verschillende DJ's met hun geweldige acts wisselen elkaar af, evenals onze Beck's en andere alcoholische versnaperingen, en na onze vermoeiende 2-in-1 Techno-dag begeven we ons huiswaarts rond de klok van 05.30. Te moe bijna om überhaupt onze ogen open te houden, laat staan nog te lopen, belanden we eindelijk weer op het metrostation waar we een overvolle metro aantreffen en nog moeten staan ook. Al met al was het een geweldige avond, een geweldige dag, en hebben heel wat hilarische momenten beleefd door de dag heen.

Zondag 22 augustus “Come to Berlin Country” (Berlin is a Bitch – and then you marry)

De volgende ochtend daarentegen was wat minder hilarisch; de vermoeidheid en de Beck's van de vorige avond eisten hun tol dubbel en dwars waardoor we het ontbijt in het hotel aan ons voorbij moesten laten gaan. Tegen het middaguur gaan we dan toch eindelijk richting het zwembad aan de Spree, wat ons eerder werd aangeraden. Wederom een schitterende dag in het verschiet, dus vol goede moed. Na ons ontbijt/lunch en voldoende Starbucks met extra espresso shots pakken de wolken toch enigszins samen, en besluiten we richting het Sonycenter en de Tiergarten te reizen. Ditmaal bereiken we het Sonycenter zonder enige oponthoud van een demonstratie, de rust was wedergekeerd in de stad. In het Sonycenter aanbeland, hebben we even rustig rondgekeken en gepoedeld in het water van de fontein. Vanuit het Sonycenter lopen we naar de Tiergarten, het grootste park van de stad gelegen in het midden van de stad. Tijdens onze wandeltocht in het immense park lopen we vrijwel tegen de Brandenburger Tor en een ander monument aan, het Sowjetisches Ehrenmal. Dit is een gigantische zuil met daarop het beeld van een soldaat en is een monument voor de omgekomen soldaten van het rode leger tijdens de tweede wereldoorlog. Cultureler dan we van plan waren op onze brakke dag, besluiten we toch even te gaan relaxen in het park. Vanuit het park gaan we richting Kreuzberg, waar we de weg echter niet weten. Inmiddels hebben we na een uur zoeken naar de weg zoveel honger dat we maar een eettent gaan zoeken. We eindigen bij een zeer leuk uitziende pizzeria met een leuke binnentuin, ober, gitarist en zeer goede pizza's. De eerste regen in Berlijn en de ruige avonturen van de vorige dagen hebben ons doen besluiten het rustig aan te doen na het eten, en gaan bijtijds terug naar het hotel om gezellig Duits nagesynchroniseerde films met Samuel L. Jackson en Zombies op onze flatscreen te kijken.

Maandag 23 augustus “Berlin has it all part 2”

Voor de volgende en laatste dag hebben we een strakke planning gemaakt om de overgeslagen belangrijke plaatsen, gebouwen en monumenten te bekijken, en reizen na ons ontbijt vanuit ons hotel aan de Samariterstrasse naar de Hauptbahnhof om daar de Reichstag als eerste te bezichtigen. Helaas is het weer wat minder dan de vorige dagen, maar we houden ons aan onze planning. De Reichstag is een kolossaal en wederom een indrukwekkend gebouw, met een even kolossale rij om bovenin de glazen koepel van het uitzicht over de stad te kunnen genieten. Van hieruit lopen we richting de Brandenburger Tor, aangezien we voorheen niet de mogelijkheid hadden om dicht bij te komen of er onderdoor te lopen. Van veraf lijkt deze belangrijkste doorgang van Berlijn toch wat minder groot, maar ook dit is een geweldig groot gebouw én we kunnen er ditmaal wél doorheen lopen. Het Holocaust Monument ligt ook in de buurt van de Brandenburger Tor, achter Hotel Adlon welteverstaan, en is het volgende punt op onze lijst. Om op deze plek te zijn is vrijwel onbeschrijfbaar; er zit namelijk geen enkele logica in het veld met de 2711 betonblokken. Volgens architect Peter Eisenman roept het een gevoel van desoriëntatie en isolement op, en staat symbool voor de ervaringen van de Joodse bevolking tijdens de oorlog. Deze omschrijving en deze gedachte maakt het des te aangrijpend om op deze plek te zijn en zeer de moeite waard. Hiervandaan reizen we naar het stadsdeel Charlottenburg, waar de regen recht uit de hemel valt op het moment dat we uit het metrostation stappen. Met behulp van één paraplu voor ons beiden weten we uiteindelijk de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche te bereiken. De Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche is een kerk die in de Tweede Wereldoorlog ernstig beschadigd raakte. De kerk is in deze beschadigde staat behouden ter nagedachtenis, waarin je vanbinnen de volledige geschiedenis van de kerk kunt bezichtigen. Naast dit kerkgebouw is een achthoekige kerkzaal en klokkentoren gebouwd. Beiden zijn ontzettend ontzagwekkende gebouwen, de combinatie van deze ruïne en de moderne kerk ernaast zorgen voor een bizar contrast. Omdat het weer inmiddels nog niet bijgetrokken is gaan we het Bauhaus-Archiv opzoeken, hoewel we eigenlijk de voorkeur gaven aan het Hamburger Bahnhof, welke gesloten bleek te zijn op maandagen.

Het gebouw waarin het archief zich bevindt vind ik persoonlijk meer bijzonder dan wat er in het archief te vinden was, maar dat kan aan mij liggen. Er worden vrijwel alleen meubelstukken en maquettes van Bauhaus-gebouwen tentoongesteld, terwijl ik meer kunst had verwacht van tevoren. Binnen een vrij korte tijd hebben mijn reiscompagnon en ik het pand weer verlaten om Kreuzberg een tweede kans te geven. In mijn reisgids las ik over een straat waarin vele culturen met elkaar samenleven, maar eenmaal aangekomen in de desbetreffende straat, valt het ons wederom tegen. Wel staat in deze straat aangegeven dat er een ander bekend hoogtepunt in de buurt staat, namelijk Checkpoint Charlie. Nadat we deze bezocht hebben, geven we ons eindelijk over aan onze eetlust en nieuwsgierigheid en gaan voor een écht Berlijns maal, namelijk de enige echte Currywürst, veelal verkrijgbaar op Alexanderplatz. Na het verorberen van onze versnapering op de fontein der Internationale Vriendschap, gelegen in het midden van het plein, vertoeven we ons naar onze laatste plaats op ons lijstje, namelijk Slot Charlottenburg, het grootste paleis in Berlijn, gebouwd tussen 1695 en 1699. Zelfs na alles wat we gezien hebben in deze vijf dagen weet dit immens grote paleis- en park ons nog te verrassen, en hoewel we inmiddels uitgeput zijn door al onze ondernemingen presteren we het alsnog om een redelijke wandeltocht door de tuinen te maken. Daarna gaan we weer op zoek naar onze weg terug om een goedkoop maal te consumeren van onze laatste resterende centen bij de goedkope toko tegenover ons hotel. Ondanks het feit dat we de volgende ochtend om 8 uur moeten vliegen vanaf vliegveld Schönfeld en zodoende zeer vroeg op moeten staan, kunnen we het niet laten nog een keer terug te gaan naar waar we 5 lange dagen geleden ooit begonnen zijn; Kunsthaus Tacheles. Op ons gemak bekijken we het werk van de vele artiesten die zich in het pand bevinden, en proosten we nog een laatste maal op een geslaagde reis met onze geliefde Beck's.

Dinsdag 24 augustus – “I'll be back”

De terugreis terug is zwaar, we staan om 5 uur in de ochtend op nadat we om 1 uur pas in ons bed zijn beland na onze avond in de Tacheles. We zijn op zijn minst gezegd vermoeid doch zeer voldaan! Bepakt en bezakt met inmiddels 10, 14,8 en nogmaals 10 kilo (waarvan in totaal zo'n 22 kilo van mij is) om 07.00 staan mijn goede vriend en ik klaar op vliegveld Schönfeld om deze geweldige “punk capital” te verlaten. In het vliegtuig terug naar Weeze airport - na 40 minuten vertraging- hebben mijn reisgenoot en ik beiden non-stop geslapen, slaap inhalen die we de afgelopen met genoegen zijn misgelopen. Ik kijk met ontzettend veel plezier, (nu al) met weemoed terug naar deze bijzondere ervaring met Berlijn, en zoals ik al aangegeven heb ga ik ook zeker terug – het liefst zo snel mogelijk!

De nieuwe plannen van deze controlfreak liggen alweer klaar, nu het geld nog!

Heb je interesse in een reis naar Duitsland? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Duitsland, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen