8 landen waar je over 10 jaar misschien vakantie viert

De wereldkaart die we nu hebben lijkt bijna onveranderlijk. Sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en Joegoslavië begin jaren negentig zijn er maar een paar landen toegevoegd aan de atlas. In dit decennium zou de wereldkaart echter weer eens drastisch kunnen veranderen. Zuid-Sudan splitste zich in 2011 af van Sudan en er zijn meer gebieden waar iets soortgelijks kan gebeuren. Reisgraag.nl heeft uitgezocht welke landen je over een kleine tien jaar zou kunnen bezoeken.

Kanak

Catalonië

Baskenland staat bij ons bekend als dé regio die zich af wil scheiden van Spanje, maar Catalonië is misschien wel de meest waarschijnlijke kandidaat. De laatste maand roept men in die hoek van Spanje steeds meer op tot onafhankelijkheid. De rijke regio heeft veel te lijden onder de economische crisis en nu Madrid probeert meer macht naar zich toe te trekken om zo de crisis aan te pakken, gaan de Catalanen massaal met hun vlag de straat op om te demonstreren tegen de Spaanse bemoeienis, maar ook voor Catalaanse onafhankelijkheid.

De Catalaanse vrijheidswens zit er al sinds de 19d eeuw in. In de jaren '30 van de vorige eeuw wist de regio een grote mate van autonomie te krijgen. Dit werd aan het einde van dat decennium weer ingetrokken door de Spaanse dictator Franco, maar na de val van de dictatuur in de jaren '70 is Catalonië weer autonoom. Enkele jaren terug was 35% van de Catalanen voor onafhankelijk en 45% tegen, maar nu Madrid zich met hun zaken begint te bemoeien lijken meer mensen zich bij het pro-onafhankelijkheids kamp te scharen. Op 25 november 2012 wordt er een referendum over zelfbeschikking gehouden.

Catalonië is de meest geïndustrialiseerde regio van Spanje en ook één van de rijkste. De hoofdstad is Barcelona en de regio is met 7.565.603 inwoners de op één na grootste van Spanje. Catalonië is dankzij de prachtige hoofdstad en de stranden van de Costa Brava een populaire vakantiebestemming.

Schotland

In 1706 werd het Verenigd Koninkrijk gecreëerd uit een samengaan van de koninkrijken van Engeland en Schotland. Engeland heeft altijd echter de dominante rol gehad en in de 20e eeuw begon dat de Schotten op te breken. In 1999 kreeg Schotland een autonome status en eigen parlement. In 2014 staat er een referendum over zelfbeschikking geplant. Bij het referendum wordt ook besloten of het land een monarchie blijft onder koningin Elizabeth II of dat het een republiek wordt.

Schotse onafhankelijkheid is nog geen uitgemaakte zaak. Een groot deel van de Schotten is voor meer eigen macht, maar ongeveer de helft wil dit binnen het Verenigd Koninkrijk in plaats van erbuiten als onafhankelijk land.

Het land heeft meer dan vijf miljoen inwoners en de hoofdstad Edinburgh is een belangrijk Europees financieel centrum. Toerisme en de olie-industrie zijn ook belangrijke sectoren. Met een oppervlakte van 73.787 km² is Schotland ongeveer een derde van het huidige Verenigd Koninkrijk.

Vlaanderen en Wallonië

Onze zuiderburen zijn de facto al twee onafhankelijke landen, getuige het vermogen om meer dan een jaar zonder nationale regering te zitten, maar in het komende decennium zou de splitsing wel eens officieel kunnen worden.

De drijfveer achter een splitsing tussen Vlaanderen en Wallonië, zijn vooral de Vlamingen. Vlaanderen is de rijkere van de twee en het Nederlandssprekende deel moet ook een deel van haar inkomen afstaan aan het armere Wallonië. De belangrijkste Vlaamse pro-onafhankelijkheids partijen, zijn de Nieuw-Vlaamse Alliantie (NVA) en Vlaams Belang (VB). Deze vormen echter geen meerderheid in de politiek. Ook in de peilingen komen de voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid niet aan een meerderheid. Voor meer onafhankelijk binnen België (confederalisme) is wel een groot deel van de Vlamingen.

Een belangrijk struikelblok is de status van Brussel en omstreken. Brussel is officieel tweetalig, maar is in de praktijk grotendeels Franstalig. Noch de Vlamingen, noch de Walen willen Brussel echter opgeven. Een mogelijke oplossing is dat Brussel een aparte stadstaat zou worden, bestuurd door de Europese Unie. Vlaanderen is met 6.306.638 inwoners ongeveer twee keer zo dichtbevolkt als het 3.498.384 inwoners tellende Wallonië, maar die laatste is wel iets groter met een oppervlakte van 16.844 km².

Korea

Als men het over Korea heeft, dan bedoelt men vaak het rijke, democratische zuiden. Zuid-Korea is echter maar één van de twee Koreaanse staten. Het totalitaire, communistische Noord-Korea is het andere land dat ontstond op het schiereiland tijdens de Koreaanse Oorlog van 1950-1953.

Dat het straatarme Noord-Korea niet het eeuwige leven heeft zal niemand verbazen, maar hoe de beide Korea's precies bij elkaar gaan komen is wel een raadsel. Het paranoïde Noord-Korea zou Zuid-Korea aan kunnen vallen als laatste poging om onafhankelijk te blijven. Het is waarschijnlijk dat het rijke en goed uitgeruste Zuid-Korea deze strijd zou winnen, maar het zou een bloederig conflict kunnen worden. Beide landen kunnen elk 8-9 miljoen soldaten oproepen en Noord-Korea heeft ook de beschikking over kernwapens.

Het is ook mogelijk dat het schiereiland vreedzaam wordt herenigd. De meest vergelijkbare situatie is de hereniging van West- en Oost-Duitsland, maar er zijn ook verschillen tussen beide situaties. De Noord-Koreanen zijn in tegenstelling tot de Oost-Duitsers cultureel geïsoleerder van de (Westerse) wereld. De verschillen in politiek en economie zijn ook enorm. De gemiddelde Zuid-Koreaan verdient 18 keer meer dan zijn noorderbuur. In West-Duitsland was dit maar 3 op 1. Veel Zuid-Koreanen zijn daarom voor een meer geleidelijke integratie van Noord-Korea. Een herenigd Korea zou een oppervlakte van 219.410 km² hebben en een bevolking van ongeveer 73 miljoen. De grote voorraad van goedkope arbeiders uit het noorden zou de Koreaanse economie binnen een kleine veertig jaar groter maken dan die van Japan.

Koerdistan

De Koerden zijn een stateloos volk die verspreid leven over verschillende landen in het Midden-Oosten. Hier in Nederland zijn de Koerden vooral bekend van de Turkse vrijheidsbeweging PKK, maar er wonen ook veel Koerden in Iran, Irak en Syrië. Koerden proberen al eeuwen een eigen staat op te richten, waarvan de pogingen na de beide wereldoorlogen de meest succesvol waren. Een nieuwe poging is echter niet ondenkbaar.

Waar Iran en Turkije sterke regeringen hebben die elke vorm van Koerdische separatisme de kop in kunnen drukken, is dit niet het geval in Irak en Syrië. De eerste is dankzij de Irakoorlog en het interne conflict tussen sjiieten en soennieten niet in staat om weerstand te bieden tegen een separatistisch Koerdistan. Het Syrië van na de burgeroorlog, in welke vorm dan ook, zal ook weinig weerwerk bieden tegen een Koerdische onafhankelijkheidsbeweging. Op het moment hebben de Syrische Koerden hun gebied in het oosten van het land al grotendeels in eigen handen en helpen noch de regeringstroepen, noch de rebellen. Als het conflict in Syrië ten einde komt, dan zou er, nadat het stof is neergedwarreld, zomaar een onafhankelijk Koerdistan kunnen zijn, waar het Iraakse gedeelte later misschien nog bijkomt.

Een Koerdistan dat bestaat uit zowel Syrisch als Iraaks Koerdistan zou ongeveer acht miljoen inwoners tellen. De hoofdstad zou waarschijnlijk het nu Irakese Erbil zijn, de grootste stad in het gebied en de huidige hoofdstad van Iraaks Koerdistan.